Βάρα λοστρόμε τη μπουρού
κι εσύ μηχανικέ ντουγρού
φουλαριστά οι μηχανές, πάλι να τρέχουν
Κι αν κλαίνε αγάπες στη στεριά
σφίχτε λεβέντες την καρδιά
οι ναυτικοί στον χωρισμό πρέπει ν’ αντέχουν

Είναι πικρή του ναυτικού η μοίρα
να καταπίνει την αλμύρα
απ’ το κύμα κι απ’ το δάκρυ
στης θάλασσας την κάθε άκρη

Σήκω την άγκυρα Μηνά
και μη σε δω ποτά ξανά
για την καλή σου ν’αμολάς το δάκρυ λούκι
Και μη κοιτάς που κλαίω εγώ
ο καπετάνιος το θεριό
εμένα μ’ έπνιξε καπνός απ’ το τσιμπούκι