Πότε θα ’ρθεις να κοιταχτούμε;
μου ’πε ένας φίλος μια φορά,
ν’ αλλάξουμε δυο τρεις κουβέντες,
να θυμηθούμε τα παλιά;

Περνούν και φεύγουνε τα χρόνια,
μεράκια, πόθοι και καημοί,
μα οι στιγμές απ’ τις χαρές μας,
μένουν κοντά μας μια ζωή.

Να κάτσουμε σ’ ένα τραπέζι
και να δειπνήσουμε ξανά,
μαζί τσουγκρίζοντας ποτήρια,
να πούμε «γεια μας» κι άλλη μια.

Πίκρες και βάσανα να λείψουν
να ’ρθουν χαρές και λευτεριά,
με το καλό ν’ ανταμωθούμε,
καινούργια μέρα ξεκινά.