Ο όρκος δεν είναι
παρά
μια ακολουθία λέξεων
που απευθύνεται από μένα
σε μένα
για να στέκομαι όρθιος
όπως η συνέχεια
ή όπως το δέντρο
για να έχω κι εγώ
τα ιερά και τα όσια
τα σημεία βρασμού και
τήξης
και απλώς αρχίζει με
θα
όπως η θάλασσα
ή ο θάμνος
χωρίς να χρειάζεται
δευτερεύουσες
όπως λαέ
ή συμπολίτες
κλείνοντας
το μέλλον
σε ένα φιστίκι
ή ένα περιτύλιγμα
τη στιγμή
που σου το
προφέρω