Σαν μικρά παιδιά τα χρόνια τα χεράκια ανοίγουν με τυλίγουν
σε μια νύχτα μεγαλώνουν νιάτα που παλιώνουν πριν να φύγουν
κι ό,τι περνά πια ποτέ ποτέ
θα μεγαλώσω και μαζί μου θα πάρω ό,τι είχα να δώσω
για ποια χαρά, ποια χαμένη χαρά πάλι θα μετανιώσω

Ποτέ, πια ποτέ, χαρά μου, ποτέ ξανά
αυτά που πονέσαν ποτέ
δε θα γυρίσουν ξανά ποτέ, πια ποτέ
Κι εκείνα που φύγαν, ποτέ ξανά
κι αυτά που θα `ρθουνε ποιανού ζωή θα γίνουνε

Όσα ζω θα με νικήσουν τα κεριά θα σβήσουν, θα ξεφύγουν
κι οι αναμνήσεις σαν διαρρήκτες χρόνια ανοίγουν
μπρος τα μάτια μου άλλα μάτια σμίγουν
και το ξέρω πως ξανά ποτέ, ποτέ, ποτέ

Ποτέ, πια ποτέ, χαρά μου, ποτέ ξανά
αυτά που πονέσαν ποτέ
δε θα γυρίσουν ξανά ποτέ, πια ποτέ
Κι εκείνα που φύγαν, ποτέ ξανά
κι αυτά που θα `ρθουνε ποιανού ζωή θα γίνουνε