Κάποτε θα έρθει η ώρα αναζήτησης των γνήσιων ποιητών ως είδος πλέον εν ανεπαρκεία.

Γέμισαν αποθήκες με ρηχότητα –ξεδιάντροπα και δίχως ενοχές εν πλήρει επαρκεία– από αναδευτές λέξεων και λογοκλόπους, βορά σε μια στιγμή δημοσιότητας συχνά και βραβευμένης.

Δεν χάθηκαν οι γνήσιοι ποιητές στα κύματα ορδών αυτοχρισμένων, που παίρνουν πόζα περισπούδαστων σε αναρτήσεις, περιοδικά, παράτες, φεστιβάλ, παρουσιάσεις. Όσοι το πίστεψαν γελάστηκαν οικτρά.

Ως γνήσιοι ποιητές, είναι θωρακισμένοι με ήθος, πίστη και αξίες, στεγάζονται σε λέξεις, οράματα, μουσικές, ταξιδεύουν ιδανικά στους ουρανούς ανέγγιχτοι από φήμες, φτηνά κουτσομπολιά, υπονομεύσεις, αυλές και υποτακτικούς, μηχανορραφίες και άλλες αθλιότητες, αυτές που ενδημούν σε τάχατες πνευματικούς ανθρώπους.

Και μη μου πεις μέρος της κοινωνίας είναι κι αυτοί, τι περιμένεις; Γιατί οι γνήσιοι ποιητές δεν χώρεσαν ποτέ σε οίκους ευτελείας.

Σαν έρθει η ώρα αναζήτησης των γνήσιων ποιητών κι είναι η ματιά μας ικανή, βεβαίως θα τους βρούμε.