Θέλεις να φύγεις, αλλά τα ταξίδια σου έχουν πάντα γυρισμό. Και το χρόνο να σταματούσες στον προορισμό, κατά ένα περίεργο, ανεξήγητο τρόπο, θα είχες πάλι και πάντα γυρισμό.



Ούτε την αυγή μπορείς, γιατί το χάραμα είναι δυσκολότερα, αφού μυρίζει ακόμα ο ύπνος στο κορμί της, ο καπνός σφίγγει το λαιμό, ο καφές διέγερση κι εκείνη η συμφωνική μουσική δεν έχει τέλος.



Γνώριζες ότι η σκάλα της θεϊκής φωνής δε θα σε φτάσει πουθενά, γιατί δεν έχει τέλος και ως αβέβαιος παντογνώστης, έκανες την παλέτα σου τεράστια σχεδία, σφίγγεις το μολύβι, σημαδεύεις το χρόνο και ζωγραφίζεις τη μνήμη των αυριανών σου ημερών.