Όνειρα κι όνειρα κυκλοφορούν
σε παράδρομους νυχτερινούς
χωρίς εφιάλτες, χωρίς ονειρώξεις
δίχως το όραμα του πρωινού
χωρίς ελπίδα αφύπνισης.

Όνειρα όπως το μυστικό παρθένας
ντυμένης με το νυφικό που έραψε
στα μοναχικά ξενύχτια της
κεντώντας τον ίμερο
με τα φλιά του αόρατου εραστή της.

Όνειρα που σε κυκλώνουν απειλητικά
με το μάτι να σε καρφώνει
στο εδώλιο του κατηγορουμένου
γιατί τους στέρησες άστοργα
την προσμονή της εκπλήρωσης.

Όνειρα που χορεύουν λάγνα
τυλιγμένα σε αραχνοΰφαντα χαμόγελα
μα κουβαλούν κρυμμένα στη θαλάμη
το βόλι του κυνηγού
του μπόγια την αρπάγη.

Όνειρα χωρίς οδηγό πλοήγησης
σε ερημικές οδούς δίχως σημάνσεις
που φεύγοντας ρίχνουνε μαύρη πέτρα πίσω τους
βρίσκοντας σε στο δόξα πατρί όταν τα φτάνεις.

Όνειρα που ανάβουν ένα κερί για σένα
στο ξωκλήσι των Χαρίτων
μα το σβήνει παραμονές της γιορτής σου
το σκοτεινό βλέμμα του νεωκόρου.