Το παλιό γεφύρι στα «Τέσσερα Φανάρια»
θα πήρε όπως φαίνεται λάθος αποστολή
όποιος το σχεδίασε τα ’μπλεξε κουβάρια
αντί να σμίγει χώριζε Δύση κι Ανατολή.

Ακόμα και στη δίκη Αρκοντή – Κιαζίμη:2
«Το σύνορο θ’ αποτελεί η γέφυρα αυτή»,
η Θέμις απεφάνθη, βάζοντας προζύμι
σε μιαν τρελλοδιαίρεση που έκτοτε κρατεί.

Έτσι οι δυο τύποι μοιράσανε την πόλη
βρίσκοντας την απόφαση σαν λύση βολική
γίνανε της τρέλλας οι δυο ακραίοι πόλοι
και συμπαραταχτήκαμε εμείς οι λογικοί.

Ποιος τους είχε νοιώσει σαν ζούσαν οι καημένοι
κάτω από την λόξα τους κρύβαν χρυσή καρδιά
τώρα σε καράβι μπαρκάραν μονιασμένοι
κι αντάμα ταξιδεύουνε σε θάλασσα πλατειά.

Είναι φορές τα βράδια, στο παλιό γεφύρι,
που βλέπω στις αντίπερα όχθες του δυο σκιές
ν’ απλώνει η μια λουλούδια σε μικρό ποτήρι
ν’ ανοίγει η άλλη αγκαλιά τα χέρια δυο οργιές

Τα γεφύρια κτίζονται μόνο για να σμίγουν
έτσι θα τα σχεδίασε στον νου του κι ο Θεός
δίνοντας στον άνθρωπο τα κλειδιά π’ ανοίγουν
σε κόσμους όπου γίνεται κι αυτός δημιουργός