Απελπιστικά επίμονα κτυπούσε το τηλέφωνο
στο άδειο δωμάτιο,
στην κούφια πολιτεία,
στην τυφλή μας καρδιά.
Διαπεραστικό το κράξιμο του γυπαετού.
Εκκωφαντική η έκρηξη των νεύρων.
Και ο θάνατος να υποβόσκει
κάτω από τη μεμβράνη της νύκτας.
Κανείς όμως δεν πήρε το κάλεσμα στα σοβαρά.
Το τηλεφώνημα ήταν κατεπείγον
και υπερπόντιο
σαν ηλιοφάνεια.
Τα καλώδια δονούνται ακόμη
με την ένταση ματωμένου συρματοπλέγματος.