Το πρόσωπό σου με γεμίζει με χαρά
το βλέπω καθημερινά, θέλω για πάντα,
κάτι μου λέει το δικό μας μυστικό
θα φύγει ξαφνικά όπως πάντα.

Όταν σε βλέπω θέλω τόσο να αφεθώ
να πέσω μες την αγκαλιά σου,
γνωρίζω πως είναι απλό και επικίνδυνο
να έρθω πιο κοντά σου.

Και ποιος μου λέει αν αφεθώ
μέσα στον έρωτα που εύκολα μοιράζεις,
πως δεν θα έρθει η στιγμή
που μες τα μάτια άλλον πάλι θα κοιτάζεις;

Και ποιος μου λέει αν αφεθούμε
με τον ίδιο τρόπο εμείς ερωτευτούμε.
Λες να 'ταν τότε το σωστό καλύτερα
ούτε καν εμείς να γνωριστούμε;

Άστο καλύτερα να μην αγαπηθούμε
άστο καλύτερα ούτε να καν να γνωριστούμε
αφού στο τέλος εσύ και εγώ θα σκοτωθούμε.

Ήταν η πρώτη μου φορά όταν σε είδα,
ερωτεύτηκα τα πάντα.
Εκείνη την στιγμή δεν την ξεχνώ
θα την θυμάμαι δυστυχώς για πάντα.

Και ποιος μου λέει αν αφεθώ
μέσα στον έρωτα που εύκολα μοιράζεις,
πως δεν θα έρθει η στιγμή
που μες τα μάτια άλλον πάλι θα κοιτάζεις;

Και ποιος μου λέει αν αφεθούμε
με τον ίδιο τρόπο εμείς ερωτευτούμε.
Λες να 'ταν τότε το σωστό καλύτερα
ούτε καν εμείς να γνωριστούμε;

Άστο καλύτερα να μην αγαπηθούμε
άστο καλύτερα ούτε να καν να γνωριστούμε
αφού στο τέλος εσύ και εγώ θα σκοτωθούμε.