Έρχομ’ απ’ την Ευρώπη
κουρασμένο φορτηγό
και στο τζάμι κρεμασμένη
μια Γοργόνα μεθυσμένη
έτσι είν’ οι ανθρώποι
να μου λέει με καημό.

Να ζει κανείς ή να μη ζει
κι εμείς που λέγαμε μαζί
ήταν μεγάλα λόγια
και τώρα ζούμε χώρια.

Από το θεό το Νείλο
και τη λάγνα Αφρική
σε παπύρι σφραγισμένο
το ’χουν οι θεοί γραμμένο
το κισμέτ το πεπρωμένο
που είναι σαν τη φυλακή.

Να ζει κανείς ή να μη ζει
κι εμείς που λέγαμε μαζί
ήταν μεγάλα λόγια
και τώρα ζούμε χώρια.

Έρχομ’ απ’ την Ασία
κι απ’ τον Γάγγη μοναχός
στο ραβδί μου περασμένα
δυο τραγούδια μεθυσμένα
να μου λένε η ουσία
είναι ο διαλογισμός.

Να ζει κανείς ή να μη ζει
κι εμείς που λέγαμε μαζί
ήταν μεγάλα λόγια
και τώρα ζούμε χώρια.