Όλοι περνάνε, παραμερίζουν,
με προσπερνάνε, δε με γνωρίζουν
και εξαφανίζομαι

Όσα θυμάμαι με βασανίζουν
όσα ξεχνάω με φυλακίζουν
και όλο βυθίζομαι

Δεν έχω χρόνο για άλλες στάσεις
σε πουλημένες επαναστάσεις
με συνηθίζουνε
και όσοι λένε πως θα με σώσουν ,
Θέλουν μονάχα να με προδώσουν
μα δεν τους χαριζομαι,
δε χαριζομαι

Με βγάζουν έξω απ΄τη ζωή μου
σ’ οφθαλμαπάτη καυτής ερήμου
και εξανεμίζομαι

Ψάχνω στο δρόμο που ‘χει χαλάσει
Το μονοπάτι που έχουμε χάσει
Για να γυρίσουμε

Δεν έχω χρόνο για άλλες στάσεις
σε πουλημένες επαναστάσεις
με συνηθίζουνε
και όσοι λένε πως θα με σώσουν
Θέλουν μονάχα να με προδώσουν
μα δεν τους χαριζομαι
δε χαριζομαι