Απ’ της Σμύρνης το λιμάνι
βγήκαμε στο Κορδελιό
το μακρύ σου το φουστάνι
στο σεντούκι το παλιό.

Πρασινίσαν τα μπακίρια
μαύρα τα ασημικά
κι ερημώσανε τα σπίτια
άλλαξαν αφεντικά.

Πέρασαν χρόνια εκατό
όποιος τα βλέπει κλαίει,
στο στήθος μου σαν φυλαχτό
μια σπίθα σιγοκαίει.

Με τρεμάμενα τα χείλη
μέσα στην Αγιά Σοφιά
ούτε φως, ούτε καντήλι
στου θεού την ομορφιά.

Απ’ την Πόλη ως την Προύσα
μέχρι και το Αϊβαλί
μάνα γλυκοκυματούσα
αχ, μας έλειψες πολύ.

Πέρασαν χρόνια εκατό
όποιος τα βλέπει κλαίει,
στο στήθος μου σαν φυλαχτό
μια σπίθα σιγοκαίει.

Πέρασαν χρόνια εκατό.