Μην απορείς που έφυγα από το μονοπάτι,
στις λεωφόρους γύρευα να βγω από παιδί.
Μα είναι ο δρόμος σκοτεινός κι είναι πολλά τα λάθη
και τα παραστρατήματα πολλά είναι που 'χω δει.

Μόνη τώρα προχωρώ,
να γυρίσω δεν μπορώ,
ούτε να κοιτάξω πίσω.
Μόνη τώρα προχωρώ,
έμαθα να συγχωρώ,
όμως δεν θα λησμονήσω.

Από τον ήλιο στη βροχή κι απ' τα πολλά στα λίγα,
να τρέχω φως μου έμαθα μαζί με το νερό.
Τη σιγουριά δεν γύρεψα, ούτε ποτέ μου είχα
μία καβάτζα να γυρνώ καιρό με τον καιρό.