Βάρβαρα μας διώχνει η Ανατολή
πρόσφυγες από τη Μικρασία
ήρθαμε εδώ στη Μαγνησία
κάποιοι δεν μας δίνουν σημασία,
μας πονούν ακόμα πιο πολύ.

Ξέκληροι, βρεγμένοι και ωχροί
ο διωγμένος θα τα καταφέρει
τη γροθιά χτυπώντας στο μαχαίρι
τον πολιτισμό στο ένα χέρι
και στο άλλο πίκρα και οργή.

Κάτω από το Πήλιο
το φτωχικό βασίλειο εδώ κι έναν αιώνα
λευκή, περήφανη, λιτή
και μαρμαροπελεκητή ιωνική κολώνα.

Με καλάμια, ξύλα και πηλό
φτιάξαμε το νέο μας παλάτι,
με μισό μας βλέπουν τώρα μάτι
στις πληγές μας βάζοντας αλάτι
καίγομαι, πονώ μα δε μιλώ.

Κάνοντας το δάκρυ μας νερό
χτίσαμε την Νέα Ιωνία
σαν παλιά της Σμύρνης κομπανία
κάναμε χαρά την αγωνία
κι είπαμε στο αδύνατο μπορώ.

Κάτω από το Πήλιο
το φτωχικό βασίλειο εδώ κι έναν αιώνα
λευκή, περήφανη, λιτή
και μαρμαροπελεκητή ιωνική κολώνα.