Τι λόγια είναι πάλι τούτα που θα πω
και συλλογιέμαι τι σκοπό να τραγουδήσω,
πριν λίγο ζήταγα δυο χείλη να φιλήσω.
και τώρα πίκρανε τα χείλη μου ο καημός.

Πράσινα, κόκκινα, κίτρινα φώτα
και γύρω ο κόσμος πολύχρωμο ψέμα.
Πράσινα δέντρα, κόκκινο αίμα,
κίτρινη αγάπη μηχανική.

Πράσινα, κόκκινα, κίτρινα φώτα
ώρα δεν βρήκα να σου μιλήσω
θέλω μα δεν μπορώ να αγαπήσω
κι είμαι ακόμα παιδί.

Αγάπες χάνονται στην κίνηση του δρόμου
κι είναι τα νεύρα τεντωμένα σαν κορδέλες.
Είναι οι καρδιές μας κουρδισμένες μηχανές
όλο χτυπάνε μα λιγότερο αγαπάνε.

Πράσινα, κόκκινα, κίτρινα φώτα
και γύρω ο κόσμος πολύχρωμο ψέμα.
Πράσινα δέντρα, κόκκινο αίμα,
κίτρινη αγάπη μηχανική.

Πράσινα, κόκκινα, κίτρινα φώτα
ώρα δεν βρήκα να σου μιλήσω,
θέλω μα δεν μπορώ να αγαπήσω
κι είμαι ακόμα παιδί.