Το δρόμο πήρα μόνος στη νυχτιά
κι ούτε ένα φως στο τέρμα του δεν βγάζει.
Μέτρησα χίλια χρόνια μοναξιάς
μα σ’ αγαπώ και τούτο δεν αλλάζει.

Παράξενη η αγάπη σου, παράξενη
γεμίζει με βροχή τα όνειρα μου.
Παράξενη η αγάπη σου, παράξενη
κι αβάσταχτη η ελπίδα στην καρδιά μου.

Το δρόμο πήρα μόνος στη νυχτιά
μ’ ένα μονάχα βλέμμα στο αντίο.
Αχ, να μην είχε η στερνή ματιά
στην ερημιά της θεέ μου τόσο κρύο.

Παράξενη η αγάπη σου, παράξενη
γεμίζει με βροχή τα όνειρα μου.
Παράξενη η αγάπη σου, παράξενη
κι αβάσταχτη η ελπίδα στην καρδιά μου.

Παράξενη η αγάπη μου, παράξενη
γεμίζει με βροχή τα όνειρα μου.
Παράξενη η αγάπη μου, μα όμορφη
κι αβάσταχτη η ελπίδα στην καρδιά μου.