Κυκλοφορώ στα γνώριμα τα στέκια
σαν τα πουλιά που φεύγουν μακριά.
Σαν δυο φτερά έχω ανοιχτά τα χέρια
και σε γυρεύω μα δεν είσαι πουθενά.

Σ' αγαπώ και σε θέλω σαν του ήλιου το φως
που κυλάει μες στις φλέβες μου σαν κεραυνός.
Σ' αγαπώ και σε θέλω δίχως αιτία καμιά
και γεμίζω τραγούδια τη δική μου μεγάλη ερημιά.

Κι όταν φορές σε βρίσκω ξεχασμένη
μες στου δικού σου κόσμου τις χαρές,
η αγάπη γίνεται μια φλόγα αγριεμένη
και πνίγω μέσα μου μια θάλασσα βρισιές.

Σ' αγαπώ και σε θέλω σαν του ήλιου το φως
που κυλάει μες στις φλέβες μου σαν κεραυνός.
Σ' αγαπώ και σε θέλω δίχως αιτία καμιά
και γεμίζω τραγούδια τη δική μου μεγάλη ερημιά.