Απόψε ύπνος δεν κολλά
και μήτε τ’ όνειρο θα ‘ρθει.
Άσε για μια στερνή φορά
δυο λέξεις μόνο στο χαρτί.
Κάνε να γίνει συλλαβή
η σκέψη ν’ ανταμώσουμε
και όταν έρθει η αυγή
όρκους σιωπής να δώσουμε.

Γράψε σαν παιδί που ΄μαθε στα γράμματα
ήλιους το πρωί να κοιτά κατάματα.
Μέσα από γραμμές χάραξε το δρόμο μας,
κρέμασε στιγμές στο γερμένο ώμο μας.

Μολύβι πάρε και καρδιά
δώσε στις λέξεις να χτυπούν.
Απόψε είναι η βραδιά
όπου τα όνειρα θα βγουν.
Φτάνει μονάχα να το θες
και δυνατά να το σκεφτείς,
κάθε πληγή θα γίνει χθες
και το εγώ ξανά εμείς.