Ρίξε μια τελευταία ματιά
σε ό,τι για πάντα αφήνεις,

στο σπίτι σου που άλλος θα το κατοικήσει,
στην πόλη που πέρασες τα φοιτητικά σου χρόνια,
στο κορίτσι που κλείνει με θυμό την πόρτα πίσω σου,
στο αυτοκίνητο που διαλυμένο το παίρνει ο γερανός,
στον πατέρα σου που κρέμεται απ’ το φωτιστικό,
στο σκυλί που έθαψες,
στις Μέρες Ζ’ του Σεφέρη που δάνεισες,
στα ποιήματά σου πριν δώσεις το
«τυπωθήτω»,
στο σκισμένο μπλουζάκι που σου άρεσε,
σ’ εκείνη την πιτσαρία στην Μπολόνια που δεν βρήκες
ελεύθερο τραπέζι.

Μα κυρίως ρίξε, καλού κακού, μια τελευταία ματιά
σ’ εκείνο το κορίτσι που κλείνει με θυμό
την πόρτα πίσω σου
εκτοξεύοντας κατά πάνω σου ένα χοντρό βιβλίο

κι αν είσαι στ’ αλήθεια εκλεκτός,
θα προλάβεις όχι μόνο να το αποφύγεις,
αλλά και να δεις τον τίτλο του.