Φεύγω απ’ τον παράδεισο
εκεί δεν είχε δέντρα
ούτε αρχαίους χορευτές
μήτε νυχτόβια κέντρα.

Φύλακες είχα μοναχά
με βλέμμα του θανάτου
και δυο φονιάδες γίγαντες
λίγα κελιά πιο κάτω.

Ζούσα πίσω απ’ τα κάγκελα
με φίλους έναν ποιητή
κι ένα παλιό προφήτη,
ψεύτες κι αλητάμπουρες
κι οι δυο από την Κρήτη.
Ζούσα πίσω απ’ τα κάγκελα.

Ελεύθερος μεσάνυχτα
αράζω σ’ ένα πάρκο
κι ένα σκύλο άγνωστο
τόνε βαφτίζω Μάρκο.

Τώρα μετρώ τα χρόνια μου
εκείνα που καλπάζουν
με πέταλα σαν μουσικές
φεύγω και δεν τρομάζω.

Ζούσα πίσω απ’ τα κάγκελα
με φίλους έναν ποιητή
κι ένα παλιό προφήτη,
ψεύτες κι αλητάμπουρες
κι οι δυο από την Κρήτη.
Ζούσα πίσω απ’ τα κάγκελα.