Το αύριο
καθώς συνειδητοποιείς τη νέα μέρα
έρχεται σιγά-σιγά και απιθώνει
τα δώρα του
στης κουζίνας το τραπέζι
που πίνετε καφέ.
0 ήλιος μετά βγαίνει
λάμποντας – σχέδια στις κουρτίνες.
Δεν έχεις μάτια να τον δεις
Αφηρημένα, λίγο μόνο
και πάλι στο πληκτρολόγιο
Το μεσημεριανό μετά και η σιέστα
και νάτο το απόγευμα,
λιμοκοντόρος
που στέκεται στην πόρτα.
Βραδιάζει.
Κανένας φίλος, κανένα σινεμά.