Ανέβηκε δυο-δυο τα σκαλιά και πήγε να τον βρει. Η καρδιά
της πεταλούδιζε, και στο στήθος της ένιωθε κάτι ξεχασμένο.
Ανέβηκε και τα υπόλοιπα σκαλιά, έστριψε και
μπήκε στη Βιβλιοθήκη. Από τη μια το παλιό αναγνωστήριο
με τα υπέροχα λουστραρισμένα έδρανα, κι απέναντι,
όταν πέρασε τους δυο διαδρόμους, τον εντόπισε μπρος
στο «ξένο μυθιστόρημα», με γυρισμένη πλάτη. Του έκλεισε
τα μάτια, και αγκαλιάστηκαν ύστερα σφιχτά και
χαμογέλασαν για το ίδιο τους το ατόπημα, χρόνια μετά να
έχουν βρεθεί εδώ, στο περιβάλλον αυτό της οικειότητας.
Εδώ δεν υπήρχαν για κανένα, και η αγάπη τους, τι είχε γίνει
η αγάπη τους. Βρήκε και της έτεινε το Homo Faber, θυμάσαι;
– Κι εκείνη ξέφυγε απ’ την αγκαλιά του και γύρισε
να ψάξει Το ακριβό φαρμάκι.