«Τα φάρμακά σου φέρε, Τέχνη της Ποιήσεως,
που κάμνουνε- για λίγο- να μη νιώθεται η πληγή». *
Φάρμακα ομοιοπαθητικά,
Για οξείες καταστάσεις
που συνταγογραφούνται.
Να όμως που
Παρ’ όλους μας τους στίχους
και τα στιχάκια
ο πόνος είναι εκεί,
όλο και πιο φρικτός,
μαχαίρι.
Πως υποτροπιάζουμε
κι η αγωγή απέτυχε.
Είπες.
Μα εξαρτάται,
σκέφτομαι.
Ο πόνος που ξαναγυρνάει
δριμύτερος,
Καλό σημάδι.
Μια επιδείνωση
θεραπευτική,
ίσως πετύχαμε.