Μαύρο κρασί μες στις φλέβες μου τρέχει
μόνος μου το πίνω, μόνος μεθώ
ψάχνει η καρδιά μου σαν είδα ν’ αντέχει
να απαντήσει να την θυμηθώ.

Από μιαν αγάπη που είχα κρατημένη,
από την αγάπη ποιος γίνεται καλά,
όλο μου το σώμα μια λάβα πετρωμένη
μαύρο το κρασί της στις φλέβες μου κυλά.

Και ένα ασύρτικο σαν ελεγεία
στο κορμί κυλάει κρασί σκοτεινό
μη μου το γράψεις θεέ μου αμαρτία
που το πίνω και δεν τη ξεχνώ.

Από μιαν αγάπη που είχα κρατημένη,
από την αγάπη ποιος γίνεται καλά,
όλο μου το σώμα μια λάβα πετρωμένη
μαύρο το κρασί της στις φλέβες μου κυλά.