Ο χρόνος τέλειωσε για σένα και για μένα
ποιος θα μπορούσε από καιρό να μας το πει,
εγώ εδώ να σε γυρεύω στα χαμένα
κι εσύ να φεύγεις για να βρεις την αστραπή.

Πόρτα μισάνοιχτη για πάντα θα κρατήσω
μήπως κι ακούσω τη δική σου τη φωνή
κι ενώ να λέει σ’ αγαπάω δεν θ’ αργήσω
κι ίσως ν’ αντέξω τη ζωή μου τη γυμνή.

Πικρό παράπονο στα χείλη σου θυμάμαι
πως ότι φέρνει μας τα παίρνει η ζωή,
να ‘ρχεσαι πάντα στ΄ όνειρο μου να μιλάμε
να ξεγελάω τον καιρό κάθε πρωί.

Πόρτα μισάνοιχτη για πάντα θα κρατήσω
μήπως κι ακούσω τη δική σου τη φωνή
κι ενώ να λέει σ’ αγαπάω δεν θ’ αργήσω
κι ίσως ν’ αντέξω τη ζωή μου τη γυμνή.