Είναι ένας δρόμος για μας, είναι μια στέγη,
Είναι ένας τάφος, ένας ουρανός.

Να γεμίσουμε την έκταση που μας δόθηκε.

Εδώ που φάνηκε το πρόσωπό μας,
Εδώ που χώρες η ψυχή μας,
Κανείς δε φάνηκε, μήτε θα φανεί.

Κανένας ήλιος δε θα ανατείλει.

Έχουμε να πούμε: αγάπη και ψωμί,
Καλημέρα — καληνύχτα, να κοιμηθούμε
Μέσα σ’ αυτό τον ύπνο, αυτό τον θάνατο.
Να σηκωθούμε και να κοιτάξουμε τον ουρανό,
Σ’ αυτό τον ήλιο ως τους τελευταίους ήλιους.

Ο ήλιος μας είναι μες σ’ όλους τους ήλιους.

Ό,τι πω κερδίζεται∙ ό,τι αγαπήσω
Διασώζεται∙ ό,τι περνά στην μπόρεσή μου,
Καθώς ξίφος γυμνό στο χέρι μου.

Χέρι μου, ξίφος μου και δύναμή μου.

Αυτό που έχω κάνει κι έχω πει,
Αυτό, που αποτυπώθηκε στη γη.