Οι αρχαίοι ημών προηγούμενοι είχαν το αγαθό
σε μεγάλη υπόληψη. Ο Πλάτωνας το έβαλε πάνω πάνω στις ιδέες, να
κυβερνά στην κορυφή ως στέμμα ουράνιου Ποιητή.
0 ποιών το αγαθόν είναι λοιπόν εστεμμένος – επί της
κεφαλής του φοράει κοτζάμ θεωρία. Ενώ ο ποιητής στη Γη
γράφει πάντα δίχως στέμμα, ως θηριοδαμαστής για τα άγρια
ζώα.
0 μη εστεμμένος ποιητής, όταν στην ουσία του μπαίνει,
αναγκάζεται να σκεφτεί αν θα ζήσει στο χώμα ή θα πετάξει. (Το
ερώτημα φυσικά οφείλει να μείνει αναπάντητο.)
Όταν χιμάει με τ’ άλογό του στο κενό, ο ποιητής σπάζει σε
πολλά, γίνεται κομματάκια από ιπτάμενες ορχιδέες. Ο χρόνος
ρωτάει το κάθε κομμάτι: Τι είσαι; Κι αυτό απαντάει: Είμαι ο
θηριοδαμαστής, ο μη εστεμμένος ποιητής.