Παίρνεις τόσα προξενιά
μα εσύ βρε Λεμονιά
ποιος τα στέλνει δεν ρωτάς
και κανέναν δεν κοιτάς

Λεμονιά, λεμονιά
μπήκες στα δεκαεννιά
κι αν λιγάκι το σκεφτείς
πρέπει να με παντρευτείς

Κι άλλες μέσα στο χωριό
κι η Κοντύλω κι η Μαριώ
με τα ίδια τα μυαλά
είδαν κι έπαθαν πολλά

Λεμονιά, λεμονιά
φεύγουν τα δεκαεννιά
στα τριάντα σαν θα μπεις
τον γαμπρό που θα τον βρεις

Τέτοια νιάτα κι ομορφιά
και μια τέτοια ζωγραφιά
είναι κρίμα να χαθεί
και στο ράφι να βρεθεί

Λεμονιά, λεμονιά
δεν θα είσαι πάντα νια
ή μικρή θα παντρευτείς
ή θα καλογερεθείς