Διαλυμένα σώματα
Ο καημός μαραζώνει τις νύχτες τους
Ποιος θα κρατήσει την ιστορία της μνήμης
Ποιος θα φυλάξει τα ενθύμια της ζωής τους

Ονειρεύονται πως όταν φυσά αέρας
Στα μαλλιά τους φτερουγίζουν οι φωνές
Των αγαπημένων τους
Όταν νυχτώνει

Καλοκαίρι και η ζωή ξεκινά

Οι μέρες τους βασίλεψαν στην υποταγή
Τα νιάτα τους ρημάχτηκαν σε ξένες αγκαλιές
Δεν θα φυλάξει κανείς πια Θερμοπύλες
Σ’ αυτόν τον τόπο

Όπου κι αν βρίσκονται
Σώματα ασυντρόφευτα, κραυγές μοναδικές
Δεν ζήλεψαν τα χρόνια που πέρασαν
Τα χρόνια τους που δεν έζησαν
Ζηλεύουν