Εσύ που φάνηκες μ’ ένα δάκρυ
εσύ που έφερες φωτιά και στάχτη,
βγες απ’ τη σκέψη μου κι απ’ τη ζωή μου
μαρτύριο πριν γίνεις και πληγή μου.

Να 'χα τη δύναμη αντίο να σου πω
και μια ζωή απ’ την αρχή ν’ αρχίσω,
μα το κουράγιο πως μπορώ για να το βρω
με μιας το χτες πως να το σβήσω.

Εσύ που χάθηκες μέσα στη νύχτα,
εσύ που μου ‘δωσες μονάχα πίκρα
κρατάς τη σκέψη μου και τη ψυχή μου
βγες απ’ το δρόμο μου κι απ’ τη ζωή μου.

Να 'χα τη δύναμη αντίο να σου πω
και μια ζωή απ’ την αρχή ν’ αρχίσω,
μα το κουράγιο πως μπορώ για να το βρω
με μιας το χτες πως να το σβήσω.