Δεν ξέρω αν είναι Τρίτη ή Τετάρτη
Πριν πόσα χρόνια μ’αυτά τα σχοινιά
Με είχανε δέσει ψηλά στο κατάρτι
Για να φωνάζω όταν βλέπω στεριά

Δεν ξέρω αν είναι μήνες ή χρόνια
Αν έχω ζήσει εδώ μια ζωή
Σ’αυτό το υπόγειο κοντά στην Ομόνοια
Η σ ένα πύργο στην Καραϊβική

Ξέρω μονάχα πως
Είναι η αγάπη ένα άγριο κύμα
Που εκεί στα βαθιά
Με στροβιλίζει και με ξεβράζει
Κάθε πρωί σε καινούρια αμμουδιά

Είμαι ναυάγιο γερμένο στο πλάι
Είμαι παιδί που απ’τα βράχια κοιτά
Ένα χαμένο καράβι που πάει
Και μες στη φουρτούνα ανοίγει πανιά

Δεν ξέρω τι είναι σωστό, τι είναι λάθος
Αν είμαι εδώ ή αν είμαι εκεί
Μπορεί ο καθένας να φτάσει στη Δύση
Πηγαίνοντας ίσια στην Ανατολή

Δεν ξέρω αν είναι τότε ή τώρα
Αν είναι νωρίς ή αν είναι αργά
Ποιος είναι αυτός που μου λέει “προχώρα”
Αν φεύγω πίσω ή αν τρέχω μπροστά

Ξέρω μονάχα πως
Είναι η αγάπη ένα άγριο κύμα
Που εκεί στα βαθιά
Με στροβιλίζει και με ξεβράζει
Κάθε πρωί σε καινούρια αμμουδιά

Είμαι ναυάγιο γερμένο στο πλάι
Είμαι παιδί που απ’τα βράχια κοιτά
Ένα χαμένο καράβι που πάει
Και μες στη φουρτούνα ανοίγει πανιά

Ξέρω μονάχα πως
Είναι η αγάπη ένα άγριο κύμα
Που εκεί στα βαθιά
Με στροβιλίζει και με ξεβράζει
Κάθε πρωί σε καινούρια αμμουδιά