Ζηλεύω τους καθρέφτες σου τους δίπτυχους
Αγκαλιαστές οι δυο φτερούγες τους
κοιτάζονται ακατάπαυστα
Κι εγώ τρέχω
Φωνάζω τ’ όνομά σου πάνω απ’ τον ώμο μου
και τρέχω
Κανείς δεν έρχεται να πάρει τη σκυτάλη
και τρέχω
και σου φωνάζω νοερά
μέχρι ν’ αποκριθείς
Μ’ ακούς;
Σ’ έναν κόσμο ζευγαριών
το σώμα μου το αταίριαστο
στον κόρφο σου προσφεύγει αιτητής
ερωτικού ασύλου