Μόνη περιουσία μου ένα πόδι μεταλλικό, με αιχμηρή απόληξη. Καρφωμένο στο χώμα μού επιτρέπει καθημερινά μια πλήρη περιστροφή γύρω απ’ τον άξονά μου. Πόσο ευτυχής που δύναμαι κι εγώ να ιχνογραφήσω έναν κύκλο τόσο δα στο επίπεδο φάσμα του αιώνιου «τώρα», με προοπτική ανέλιξης χωρίς την αρωγή της τρίτης διάστασης. Ασφαλής εντός του ο κυκλοτερής θυμός, απρόσβλητος από εξωτερικές κατασταλτικές θωπείες των αρχόντων. Δευτέρα είναι της Καθαρής κι ο Αϊ-Γιώργης με το δόρυ του επισκέπτες απωθεί φιλόλογους, που το ’χουν κάνει τάμα να οσφραίνονται τις συλλαβές, προσφέροντας γενετικό υλικό για ταυτοποίηση των λειψάνων των νεκρών στίχων. Ουδείς αποδεικνύεται συγγενής. Κι οι λέξεις μετά θάνατον επ’ ανδραγαθία προάγονται σε πολυσύλλαβες κραυγές εις ώτα μη ακουόντων.