Σε ακολουθούσα
στη ζωή, στα βήματα σου
και μακριά μου που ‘σουνα
είχα μπρος μου την σκιά σου.

Δάκρυα και βάσανα
αναστεναγμό και πόνο
μου ‘δινε η καρδιά σου
να υποφέρω και να λιώνω.

Πως να φύγω μόνος μου
αφού με κρατάει μια αγάπη
που τη λαχταράω και την αγαπώ.
Κι όμως δεν υπάρχει
πια ελπίδα στη ζωή μου
προτιμότερο να φύγω να μην ξαναρθώ.

Μια ελπίδα υπάρχει
μοναχή σου να σ’ αφήσω
και να βρω τον τρόπο
μοναχός μου πια να ζήσω.

Μα πολύ φοβάμαι
η καρδιά μου μη χτυπήσει
στα μισά του δρόμου
πίσω πάλι να γυρίσει.

Η μεγάλη αγάπη
την καταστροφή μου φέρνει
μα πονώ και λιώνω και καρδιοχτυπώ.

Δεν μπορώ να φύγω
ούτε και μπορώ να μείνω
θα με τρώει ο πόνος μα θα τη ζητώ.

Πως να φύγω μόνος μου
αφού με κρατάει μια αγάπη
που τη λαχταράω και την αγαπώ.
Κι όμως δεν υπάρχει
πια ελπίδα στη ζωή μου
προτιμότερο να φύγω να μην ξαναρθώ.