Μην ψάχνεις την Ζαννιέτα
κρύβεται.
Στη σγουρή λαιμαργία
του αιδοίου της κλεισμένη.

Εκεί, σαν την αράχνη
απλώνει τα βελουδένια χέρια της
αδράχνει τους εραστές
και πάνω στον σπασμό της ηδονής
τους αποκεφαλίζει.

Απ’ τ’ ανοιχτά της πόδια
οι χυμοί
σαν νεοσσοί χελιδονιών
ανοίγουνε το μυρωδάτο χείλος τους
να ταϊστούν από τις σάρκες σου
λίγο πριν ξεψυχήσεις, ακέφαλος
νεκρός και πλήρης,

μέσα σε τριανταφυλλιές σπασμών
και ασπασμούς αρωμάτων.