Στο δωμάτιο έχουν μείνει πράγματα δικά σου
στη σιωπή να με κοιτάζουν και για σένα να ρωτούν.

Μια καρέκλα άδεια, το γραφείο μες στη σκόνη
πέσανε σκοτάδια, η παράσταση τελειώνει.
Έφυγες και νιώθω ξαφνικά πως είμαι μόνη
και πως σ΄ αγαπώ.

Νιώσε με, δεν θέλω να σε χάσω
έλα και σώσε με, πως να σε ξεπεράσω
έλα και νιώσε με και πες μου
πως ακόμα μ’ αγαπάς.

Νιώσε με τα έχω πια χαμένα
έλα και σώσε με κι αν πόνεσες για μένα
έλα και νιώσε με και πες μου
όπου και να ‘ναι πως γυρνάς.

Όσες νύχτες κι αν περάσουν δεν θα ησυχάσω
πως μπορώ να σε ξεχάσω που τα πάντα είσαι εσύ.

Μια καρέκλα άδεια, το γραφείο μες στη σκόνη
πέσανε σκοτάδια, η παράσταση τελειώνει.
Έφυγες και νιώθω ξαφνικά πως είμαι μόνη
και πως σ΄ αγαπώ.

Νιώσε με, δεν θέλω να σε χάσω
έλα και σώσε με, πως να σε ξεπεράσω
έλα και νιώσε με και πες μου
πως ακόμα μ’ αγαπάς.

Νιώσε με τα έχω πια χαμένα
έλα και σώσε με κι αν πόνεσες για μένα
έλα και νιώσε με και πες μου
όπου και να ‘ναι πως γυρνάς.