Έχω κουραστεί ν’ ακούω λόγια και συγνώμες
και ν’ αλλάζεις κάθε τόσο χίλιες δυο γνώμες.
Ως εδώ δεν πάει άλλο, δεν καταλαβαίνω
το παιχνίδι το δικό σου που ‘ναι πια στημένο.

Σου πετάω τα κλειδιά σου
και το δαχτυλίδι σου
την καρδιά μου δεν θα έχεις
αντικλείδι σου.

Φεύγω και μην μπεις στον κόπο πάλι να με ψάξεις
τώρα κάνω στη ζωή μου ανακατατάξεις.
Είμαι εγώ αυτή που παίρνω ότι μου ανήκει
δεν αφήνω την καρδιά μου παρακαταθήκη.

Σου πετάω τα κλειδιά σου
και το δαχτυλίδι σου
την καρδιά μου δεν θα έχεις
αντικλείδι σου.