Θα σου χαρίσω τις μικρές σιωπές που μάζεψα
αθόρυβου κομπολογιού διάφανες χάντρες
να σου στολίζουνε τα χέρια, τον λαιμό
μικρές ανάλαφρες στιγμές, μην τις φοβάσαι.

Κι άλλες νερένιες, λαμπερές, ατόφια δάκρυα
καλύτερα στο στήθος σου θα δείχνουν.

Αντανακλούν τις ώρες της ανάγκης μου
-νούφαρα πλέουν απαλά στην επιφάνεια
πιο κάτω χάσκει ο βυθός αχαρτογράφητος-
ώρες σιωπής που οι συνετοί κρυφές κρατούνε.

Ποτέ τα λόγια μας δεν λένε την αλήθεια μας
πικρή τις πιο πολλές φορές και ποιος τη θέλει.

Mικρές σιωπές το κέρδος της αγάπης μας
χειρονομίες σαν σκιές π’ άλλος δε βλέπει.