Ο κόσμος γύριζε τρελά κι εγώ γελούσα
το ξύλινο αλογάκι τι ψηλά ψηλά με πήγαινε!
Άλλη μια βόλτα αχόρταγα ζητούσα
με μιαν ελπίδα στην καρδιά
με μάτια διάπλατα.

Πέρασαν χρόνοι που μου έμαθαν πολλά
μα κάτι νύχτες σαν αυτή ξαναγυρνάω
στου ξύλινου αλόγου τον λαιμό, πεισμώνω, δέρνομαι

άλλη μια βόλτα στη χαρά, παρακαλάω.