Έτσι όπως πέφτουνε τα βλέμματα στο χώμα,
έτσι και οι δύο μας πεσμένοι απο ντροπή.
Έτσι όπως γέρνουνε τα μάτια μας στο χρώμα,
στο κάθε αντίο μας σε θέλω απ’την αρχή.

Μα εσύ σε μένανε που σ’έχω μεγαλώσει,
δε μπορείς να μου λες πως θέλεις να σε αφήσω,
και αν ο,τι αγάπησα,δειλά μ’έχει προδώσει,
για σ’ένα άλλη μια φορά θα προσπαθήσω.

Έτσι όπως πέφτεις στα πατώματα τα βράδια
κάνεις παρέα με αγνώστους και γνωστούς.
Έτσι όπως τριγυρνάς μονίμως στα σκοτάδια
ζητάς μια αγκαλιά απο περαστικούς.
Μα εσύ σε μένανε που σ’έχω μεγαλώσει,
δε μπορείς να μου λες πως θέλεις να σε αφήσω,
και αν ο,τι αγάπησα,δειλά μ’έχει προδώσει,
για σ’ένα άλλη μια φορά θα προσπαθήσω.