Έπνιξε και τούτη τη νύχτα
στα παραπήγαδα των λογισμών
χωρίς να λυπηθεί τις
άναρθρες κραυγές της.

Προτού να ξημερώσει
πηγαίνει ακροπατώντας
να την τυλίξει στα σεντόνια της

για να τινάξει το τίποτε
να πέσει στο κενό

μήπως —απόψε έστω—-
κυλήσει κατά λάθος
κάποιο κρυμμένο νόημα
σαν κέρμα που περιμένει
την ανταλλαγή του.