Υψώθηκαν τα ιστία στα μπαλκόνια
κι υστέρα η τύρβη αποκοιμήθηκε
μες στο βαθύ παυσίλυπο κρεβάτι
του καλοκαιρινού μεσημεριού,
την ώρα δηλαδή που σκύβει ο ήλιος
λειαίνοντας τα πρόσωπα
κι αχνίζει η ψυχή στο δέρμα που σκουραίνει
ενώ ετοιμάζεις τα δρεπάνια σου
για να θερίσεις τον καρπό του ρεμβασμού
της προσδοκίας, της αποκάλυψης
σ’ ένα κενό γεμάτο αχλή
ακαθόριστο
που μέσα πέφτει πρώτος ο Ιούνιος.