|
Στίχοι: Βάννα Πασούλη
Μουσική: Αμελοποίητα
Μ’ ἕνα δεμάτι στάχυα στήν ποδιά
καί δυό σκισμένα σάνδαλα,
στίς ρητορεῖες τοῦ δειλινοῦ
φανούς κρατῶ ἁγιαστικούς,
μέ φοινικόκλαρα
γράφω ἱστορίες στήν ξερολιθιά.
Τό τί εἶναι ὁ κόσμος∙
φῶς, σκοτάδι ἀνάδρομο, λάβα ἡφαιστείου
ἀπείκασμα Θεοῦ, ἀνθρώπου πυρετός,
καί στό γλαστρί τοῦ ποιητοῦ ὁ δυόσμος;
Φωτογραφία τοῦ χρόνου ὑπερφυσική,
κωμικοτραγικῶν στιγμῶν πολύχρωμο κουβάρι
ἀλήθεια ἁπτή ἤ τυχαιότητα ἁπλή,
κάποιος πού θά γυρίσει τό κεφάλι
πάνω ἀπό τίς σελῆνες τ’οὐρανοῦ
ἔγνοια περίσσια, παραστράτημα τοῦ νοῦ;
Υἱέ τοῦ Ἀνθρώπου, χάρισέ μου
τή δύναμη χωρίς τῆς φύσης μας τά βάρη.
Χάμω δέν ἕρπω μά καί πάνω δέν κοιτῶ
κι ἀποσυνάγωγη δέν θέλω νά βρεθῶ
ἀπό κανέναν κόσμο∙ κι ἄς μέ σφίγγει
σάν σφιχτό ζωνάρι ἡ ἔγνοια, καί
ὁ πόνος του κόσμου
ἄς γίνηκε ὁλότελα δικός μου.
|
| | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | Δημοφιλία: - Αναγνώσεις: 10 Σχόλια: 0 Αφιερώσεις: 0
| | | | | | |
|