Μια ωραία μέρα
άφησα τη φιλοσοφία
γιατί έπαψε να μ΄ενδιαφέρει
να πείθω
για τους συλλογισμούς
ή για τις πεποιθήσεις μου.
Μη με παραξηγείτε·
δεν το΄κανα επειδή
δε μ’ άρεσε
να πείθω.
Μα και που μου αναγνώριζαν
το δίκιο, τι μ’ αυτό;
Κανείς δεν ενεργούσε.
Καθότι η λογική
δε μας παρέχει κίνητρα
μόνο άλλοθι.
Κατάλαβα λοιπόν
πως τούτο ήθελα πιο πολύ:
όχι να πείθω τους ανθρώπους·
να τους παρακινώ.

Εμπρός στην πράξη
η σκέψη θα ΄ναι πάντα σκέλεθρο.

(Κι ιδού λοιπόν το κίνητρο,
ιδού κι η ποίηση)