Μ’ αρέσει που θυμώνει όταν με βλέπει
να μπαίνω στο νερό τα βράδια
που γυρίζει ο καιρός και κατεβαίνουν
άδεια τα κλαδιά
Είσαι τρελή φωνάζει όμως πού να ’ξερε
Πόσο χτυπούν οι φλέβες μου
κεράσια ώριμα όταν μιλά
για κρατικούς προϋπολογισμούς,
συνέδρια υπουργικά
Κι εγώ παραμένω σταθερό
μέτριο νόμισμα
Αβλαβής
χαλασμένη συσκευή
που χτυπά ή δεν χτυπά
Κυρίως μια πιστή ρομαντική
Αφού στην ίδια πάντα στάση αυτοκτονώ
Βουτηγμένη ως τον λαιμό
σε αναπτύξεις.