Το βράδυ θα ανοίξω τα παράθυρα
να κοιτάξει το δωμάτιο ουρανό
στην οδό Λησμονιάς
θα γυρέψω την τρικυμία του ωκεανού
στο αλλοτινό βλέμμα σου
μασώντας τα χειρόγραφα
που μου ‘ταξες.

Έτσι λέω.
Στην πραγματικότητα Απόψε
θα διπλοκλειδώσω τις πόρτες
να κουτουλάει αεροστεγώς
το λιβάνι στους τοίχους
θα σφραγίσω τα παράθυρα
Φοβάμαι
τον άνεμό σου
τον αέρα της αναμμένης μου ερήμου.

Εσύ
θα έρθεις μιαν άλλη νύχτα
θα έρθεις να μου διαβάσεις ποιήματα.
Κάποια άλλη νύχτα όμως
γιατί αύριο θα ξαναβρέξει
χαϊδεύοντας λευκές προσμονές.