Άναψε μέσα μου τη μέρα
όσο νυχτώνει
και χαμηλώνουν οι ώρες
πριν ξημερώσει
να μάθω να ξεχωρίζω
το βήμα σου
πίσω από μένα
και στην αργή συνήθεια των έντιμων συλλαβών σου
να λάμπω
στην άκρη του δρόμου
– Ευρυδίκη –
μέσα
σε τόσους αιώνες σκοταδιού.