Διαβρωτική ύπαρξη η νύχτα
ανοίγει το στόμα της
χάνεται
στη σκληρότητα του πόνου
όπου ό,τι υπάρχει καίγεται
σχεδόν μετά μένους
Εμείς
κισσοί σπασμένοι σε βαλτόνερα
σκαρφαλώνουμε
απ’ τις στάχτες
με περιδίνηση
γινόμαστε η ειμαρμένη
που – τόσο – αφελείς
χειροκροτούσαμε
ως έμπνευση.