Κάτω απ’ την καλύπτρα των σύννεφων
νύχτα
πάνω από την πόλη
ο’ όλο το πλάτος
υπάρχει
η αγκαλιά σου
τα χέρια σου
– αιχμές αστεριών
παρασύρουν
σε μετωπική σύγκρουση
διάττοντες κομήτες –
τα χείλη σου
– κάθε τοίχος πάλλεται
παραλύει στο μειδίαμά τους –

Μα αν τα μάτια σου
ανέβαιναν
απ’ τους άτεμνους ορίζοντες

να ‘ξερες πως
όλα τα φεγγάρια θα ριγούσαν
σκορπίζοντας
γιατί δε θα ‘χαν άλλο φως να κλέψουν.